ചില മനുഷ്യർ

ഒരു മനുഷ്യന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഗുണമായി  എനിക്ക് തോന്നിയിടുള്ളത് എന്താണെന്നു അറിയുമോ..താൻ ഒരു സാമൂഹ്യജീവി ആണെന്നും താൻ അനുഭവിക്കുനത് എല്ലാവര്ക്കും അവകാശമുള്ള സൌകര്യങ്ങൾ ആണെന്നുമുള്ള ബോധം...തന്റെ സഹജീവി പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ ഉള്ള മനസ്സ്..ഈ പെണ്ണിന് ഇത് എന്ത് പറ്റി എന്നാണോ ചിന്തിക്കുന്നത്...പ്രത്യേകിച്ചു ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല, സ്വാർത്ഥതക്ക് കയ്യും കാലും മുളച്ച കുറച്ചു പേരെ അടുപ്പിച്ചു കണ്ടതിന്റെ ഹാങ്ങ്‌ ഓവർ..

ഇന്നലെ ബസ്സിൽ കയറി ഡ്രൈവറുടെ ഇടതുഭാഗത്തുള്ള സീറ്റ്‌ ഇല്ലേ..അവിടെ ഇരിക്കാൻ ഉള്ള പരിപാടിയിൽ ആയിരുന്നു. 5 പേര്ക്ക് ഇരിക്കാവുന്ന സീറ്റ്‌...നാലു പേര് 45 ഡിഗ്രി ചെരിഞ്ഞു മുന്നോട്ടു  നോക്കി കാഴ്ച കണ്ടു രസിച്ചിരിക്കുകകയാണ് ..പുസ്തകവും ബാഗും കയ്യിൽ ഉള്ളവരെ പൊതുവെ പ്രായമായവർക്ക് കണ്ടൂടാ..ശരി.പക്ഷെ എന്റെ പിറകെ കേറിയ അമ്മയ്ക്കും കൈകുഞ്ഞിനും വേണ്ടി പോലും അവർ അവരുടെ സൗകര്യം വിട്ടു മാറാൻ തയ്യാറായില്ല.. ഇത്ര ചെറിയ കാര്യം പൊലിപ്പിക്കാൻ എന്തിരിക്കുന്നു എന്നല്ലേ..ഇവരെല്ലാം തന്നെ പോകുന്നതു ഒന്നുകിൽ ഞാൻ പഠിക്കുന്ന ആശുപത്രിയിലെക്കോ അല്ലെങ്കിൽ അവിടെ അടുത്തുള്ള ഒരു ദിവ്യന്റെ സന്നിധിയിലെക്കോ ആണ്..എന്തോ പ്രശ്നത്തിനുള്ള പരിഹാരത്തിന്..മുഖത്ത് ദുഃഖം, ദയനീയത, വല്ലപ്പോഴും പുറത്തിറങ്ങുന്നവരുടെ അന്ധാളിപ്പ്. ചുണ്ടിൽ പ്രാര്ത്ഥന..പക്ഷെ പ്രാർത്ഥനയുടെ പ്രായോഗികത, സ്നേഹം, ബഹുമാനം..ഇതൊന്നും ഒരു തരി പോലും ഇല്ല.

സ്ഥിരമായി വാഹനാപകടങ്ങൾ നടക്കുന്ന ഒരു റൂട്ട് ആണ് ഞങ്ങളുടെതു. കോഴിക്കൊടിന്റെ എല്ലാ സൌകര്യങ്ങളും ഉള്ള എന്നാൽ വലിയ തിരക്കുകൾ ഇല്ലാത്ത വഴി. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഡ്രൈവർമാർ അല്പം വേഗം കൂട്ടും .മിക്കവാറും ആരുടെയെങ്കിലും നെഞ്ചത്ത് പോയി കിടക്കുകയും ചെയ്യും. മിക്ക സമയത്തും ബൈക്ക് യാത്രികർ പോകുന്നത് കാണുമ്പോൾ നമുക്ക് വല്ലാതെ ദേഷ്യം വരും. ഞാൻ കൃത്യമായി റോഡിനു നടുവിലെ വരയിലൂടെ അല്ലെ പോകുന്നത്, അപ്പുറവും  ഇപ്പുറവും മുഴുവൻ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുകയല്ലേ എന്ന ഭാവം !! triple അടിക്കുന്നത് പോരാഞ്ഞു നടുവിൽ ഇരിക്കുന്നവൻ മാത്രം ഹെൽമെറ്റ്‌ വെച്ചിരിക്കുന്നതൊക്കെ കാണാം !! മിക്കതും കുറെ കഴിയുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ കാഷ്വാലിറ്റിയിൽ എത്തും.

ആശുപത്രിയിൽ വന്നാലോ..ഡോക്ടർ തിയേറ്ററിൽ ആണെങ്കിലും വേണ്ടില്ല, അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി വന്നു എന്റെ ജലദോഷത്തിനു മരുന്ന് എഴുതണം എന്നാണ് ഇവരുടെ ചിന്ത..സിസ്റെരെയും സെക്യുരിറ്റിയെയും റിസെപ്ഷൻ കൌണ്ടറിലെ ചേച്ചിയെയും വഴിയിലൂടെ പോകുന്ന ഡോക്ടറേയും എന്ന് വേണ്ട എല്ലാവരെയും ചീത്ത വിളിക്കും. ഇപ്പോഴും ഓർക്കുന്നു, സർജറിയുടെ വൈവ പരീക്ഷ നടക്കുന്നു..അടുത്തത് ഞാൻ ആണ് കയറേണ്ടത്. അപ്പോൾ വന്നിടു അര മണിക്കൂറായ ഒരു മനുഷ്യൻ അവിടെ വല്ലാതെ ബഹളം ഉണ്ടാക്കി. സാറിനെ വല്ലാതെ അപമാനിച്ചു..ഉറക്കെയാണ് അസഭ്യവർഷം ..കൂടുതലും പെണ്‍കുട്ടികൾ നോക്കി നിൽക്കെ..ഒരു വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനത്തിൽ,  അര മണിക്കൂർ കാത്തു നില്ക്കാൻ പറ്റാത്ത വിധം പറയത്തക്ക മാരകമായ രോഗമൊന്നും ഇല്ലാത്ത ആളുടെ പ്രകടനം..ഇടിഞ്ഞത് അങ്ങേരുടെ വില തന്നെയാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ഉള്ള ബുദ്ധി ഉണ്ടെങ്കിൽ അയാള് അത് ചെയ്യില്ലല്ലോ...ഏതായാലും അന്ന് സാറിന് വന്ന ദേഷ്യം മുഴുവൻ ഞങ്ങള്ക്കുള്ള ചോദ്യത്തിൽ നിഴലിച്ചു...ഞങ്ങളുടെ നിര്ഭാഗ്യം...

ഇതിലെല്ലാം സൂപ്പർ ഞങ്ങളുടെ കഥയാണ്. അത്യാഹിതത്തിൽ രോഗി എത്തുമ്പോഴേക്കു വീട്ടിലെ തിരക്കെല്ലാം വലിച്ചെറിഞ്ഞു ലൈറ്റ് ഇട്ടു വണ്ടി ഓടിചെത്തുന്ന ഡോക്ടർമാർ ഒക്കെയുണ്ട്. അവരുടെ കാര്യമല്ല. ചിലരുണ്ട്, തീരുമാനിക്കപ്പെട്ട ഡ്യൂട്ടിക്ക് വരിക എന്നല്ലാതെ രോഗി അങ്ങ് തീർന്നാൽ പോലും ആശുപത്രി വഴി തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്തവർ..രോഗിയെ ഒന്ന് തൊട്ടു പോലും നോക്കാത്തവർ. നാട്ടിൽ ഒരു ഡോക്ടർ ഉണ്ട്. ഫിസിഷ്യൻ ..ചാകാൻ കിടക്കുന്ന രോഗിയോട് പോലും മെഡിക്കൽ വാക്യങ്ങളും കടിച്ചാൽ പൊട്ടാത്ത ഇംഗ്ലീഷും എന്തെങ്കിലും സംശയം ചോദിച്ചാൽ അവരെ തൂകികൊല്ലുന്ന ഭാവവും. രോഗിയുടെ സൌഖ്യത്തിൽ അപ്പുറം സ്വന്തം അപകര്ഷതബോധത്തെ, തന്റെ മേല്ക്കൊയ്മയെ മാനിക്കുന്നവരെ ഞാൻ അല്പ്ൻ എന്നേ വിളിക്കു..ഡോക്ടർക്ക് ആദ്യം വേണ്ടത് രോഗിയെ ബഹുമാനിക്കാൻ ഉള്ള കഴിവാണ്. മുന്നില് ഇരിക്കുന്നതു തെങ്ങുകയറ്റക്കാരൻ ആയാലും അയാള്ക്ക് തനിക്കറിയാത്ത ഒരു പരിപാടി അറിയാം എന്ന സാമാന്യബോധം..അതുള്ള  കുറച്ചേ കണ്ടിട്ടുള്ളു..ചിലപ്പോൾ നിങ്ങൾക്കും  ഉണ്ടായി കാണുമല്ലോ ഇങ്ങനെ ഒരു ഡോക്ടറുടെ ഒരു ഉപദ്രവം..അങ്ങനെ ആകരുത് എന്ന അതിയായ ആഗ്രഹം എനിക്കുണ്ട്. കഴിയുന്നത്ര,രോഗികളുടെ മുന്നില് പുഞ്ചിരിയോടെ നില കൊള്ളാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. എന്ത് ചെയ്യാം, മുൻപൊരിക്കൽ പറഞ്ഞത് പോലെ പെരുമാറ്റം എങ്ങനെ വേണമെന്നു ഈ 5.5 കൊല്ലം ആരും ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നില്ലല്ലോ...