ആദ്യമേ തന്നെ പറയട്ടെ...ഇന്നലെ എന്റെ ബ്ലോഗിന് ആയിരം വ്യൂ തികഞ്ഞു.. തുടക്കക്കാരിയായിരുന്നിട്ടു കൂടി എന്നെ ഇരുകയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിച്ച എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി..ഇപ്പൊ എനിക്ക് തന്നെ എന്നോട് ലേശം ബഹുമാനം ഒക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട്...ഞാൻ ഈ പണി തുടരാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നു..അല്ലെങ്കിലും മറ്റുള്ളവര്ക്ക് പണി കൊടുക്കുന്ന സ്വഭാവം അത്ര പെട്ടെന്ന് മാറ്റുന്നത് ശരിയല്ലല്ലോ..
ഇന്ന് സത്യത്തിൽ എഴുതാൻ വിചാരിച്ചതല്ല..ടൈപ് ചെയ്യാൻ വയ്യ. തോൾ മുതൽ വിരലിന്റെ അറ്റം വരെ വേദനയാണ്, രണ്ടു കയ്യിനും. തല്ലു കിട്ടിയതല്ല.ഒരു പുസ്തകം ചുമന്നതാ...ഇനി കുഴമ്പിട്ടു ഒരു പിടി പിടിക്കണം.
ഒരു പരീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു. സർജറി ഇന്റേണൽ മാർക്ക്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി ഉള്ള പരീക്ഷ. ഉള്ള കാര്യം പറയാമല്ലോ..ഒരക്ഷരം നേരെ ചൊവ്വേ പഠിച്ചിട്ടില്ല. ഇന്നലെ ബ്ലോഗ്‌ വിജയം നാട്ടുകാരോട് മുഴുവൻ പറഞ്ഞു നടക്കുകയായിരുന്നു (ഇത് പുഴുങ്ങി കിട്ടുന്ന മാർക്ക്‌ കൊണ്ടാണല്ലോ ഞാൻ ഡോക്ടർ ആകുക)..ഉച്ചക്ക് കല്യാണത്തിനൊക്കെ പോയി വയറു നിറച്ചു വന്നപോഴാണ് പടച്ചോനെ നാളെ പരീക്ഷയാണല്ലോ എന്ന ബോധോദയം ഉണ്ടായത്. റൂം മുഴുവൻ തിരഞ്ഞിട്ടും ടെക്സ്റ്റ് കാണുന്നില്ല.
കയ്യില് ഉള്ള ബുക്ക്‌ കിട്ടിയപ്പോഴോ..അതിൽ പരിശോധനാരീതികൾ മാത്രമേ ഉള്ളു, തിയറി ഇല്ല. പഠിക്കാൻ ഉള്ള രണ്ടു ടെക്സ്റ്റ് ഉണ്ട്. ഒന്ന് SRB's manual of surgery, അല്ലെങ്കിൽ Bailey and Love's Short Practice of Surgery. ഉളുപ്പില്ലാതെ പതിനഞ്ചു കൊല്ലം മുൻപ് മെഡിസിൻ പാസ്‌ ഔട്ട്‌ ആയ ഡോക്ടറെ വരെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. കിട്ടിയില്ല. പിന്നെ രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു 2 കിലോമീറ്റർ അപ്പുറത്തുള്ള സീനിയർ സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു..ഭാഗ്യം, അവൾ ഒരെണ്ണം വാങ്ങി വെച്ചിടുണ്ടായിരുന്നു. അനിയനെ സോപ്പ് ഇട്ടു ബൈക്കിൽ കേറ്റി വിട്ടു. അവൻ ഉസ്താദ് ഹോട്ടലിൽ ദുൽഖർ സൽമാൻ അരിച്ചാക്കു പിടിക്കുന്ന പോലെ Bailey കൊണ്ട് വന്നു തന്നു. ഒരു 5 കിലോ ഉള്ള പുസ്തകം.എന്നിട്ട് എന്നെ ഒരു നോട്ടം. ഞാൻ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല..അനിയന്മാർ ചേച്ചിമാർക്കു വേണ്ടി ചില്ലറ ഉപകരങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയ്യേണ്ടി വരും..(ഇനി എന്റെ പോസ്റ്റ്‌ ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ ഉറപ്പിച്ചോ..അവൻ ഈ പോസ്റ്റ്‌ കണ്ടിട്ടുണ്ട്)
അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ വായിചെന്നു വരുത്തി കിടന്നുറങ്ങി. അലാറം വെച്ചിരുന്നു. 5 മണിക്ക്. കൃത്യം അഞ്ചു മണിക്ക് അലാറം ഓഫ്‌ ആക്കി 2 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു എണീറ്റപ്പോ സമയം 7 മണി. പെട്ടു !പരീക്ഷ എഴുതാതിരുന്നാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു. കോളേജിൽ നടക്കുന്ന ലോക്കൽ പരീക്ഷക്കൊകെ എനിക്കൊരു പടയാളിയുടെ മനോഭാവമാണ്. യുദ്ധം ജയിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും എനിക്ക് പരിപാടി കഴിഞ്ഞു വീട്ടിൽ പോകാമല്ലോ..യുനിവേർസിറ്റി പരീക്ഷക്ക്‌ ഞാൻ രാജാവാകും. തോറ്റാൽ എനിക്ക് നഷ്ടപെടുക എന്റെ രാജ്യമാണ്. അത് വലിയ കഥയാണ്, പിന്നെയാകട്ടെ.
ഓടി ചാടി കുളിച്ചു ഭക്ഷണം കൂടി കഴിക്കാതെ ബെയിലി എടുത്തോണ്ട് നീങ്ങി നിരങ്ങി നടന്നു ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തി. എല്ലാരും എന്നെയും ഈ ബുക്കിനെയും മാറി മാറി നോക്കുന്നു. കഷ്ടിച്ച് അഞ്ചടി ഉയരം ഉള്ള ഞാൻ 2000 പേജിനു മേലെ ഉള്ള പുസ്തകം കൊണ്ട് നില്ക്കുന്ന കൗതുകകാഴ്ച എല്ലാവരും കണ്‍കുളിർക്കെ കണ്ടു. ഞാൻ ആകെ നാണം കേട്ട അവസ്ഥയായി. പരീക്ഷക്ക്‌ ബസിൽ ഇരുന്നു വായികാറുണ്ട്. ആൾകാർ നോകുന്നത് കാരണം അതിനും വയ്യ. അങ്ങനെ ആശുപത്രിയുടെ സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങി നടന്നു.. ബസിൽ ഇരുന്നു എന്നെ നോക്കുന്നവരുടെ മുഖത്ത് മുഴുവൻ ''കഷ്ടം !! ഈ കൊച്ചിന് ഇങ്ങനെ ഒരു ഗതി വന്നല്ലോ" എന്ന ഭാവം. വലിയ ബാഗ്‌ വാങ്ങാത്തത്തിൽ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി കുറ്റബോധം തോന്നി.
ആശുപത്രിയിലെ ലിഫ്റ്റിൽ ഞങ്ങള്ക്ക് കയറാൻ പാടില്ല. ഈ ലഗേജ് കൊണ്ട് രണ്ടാം നില കയറി എക്സാം ഹാളിൽ ചെന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും വീണ്ടും എന്നെ നോക്കുന്നു. പൊതുവെ പരീക്ഷ വരുമ്പോൾ മാത്രം നന്നാകുന്ന ഞാൻ ബെയിലി ഒക്കെ ആയി പ്രത്യക്ഷപെട്ടത്തിന്റെ ആഘാതത്തിൽ നിന്നും അവർ മോചിതരാകാൻ കുറെ നേരം എടുത്തു. പരീക്ഷ തുടങ്ങും മുന്നേ രണ്ടു മിനിറ്റ് എങ്കിലും വായിക്കാൻ ഒരു ടെക്സ്റ്റ് എന്നതിൽ കവിഞ്ഞു ഒരു കളങ്കവും എന്റെ മനസ്സില് ഇല്ലെന്നു ആ ജീവികൾക്ക് അറിയില്ലല്ലോ. കോപ്പി അടിക്കാൻ ആരുടെ കൂടെ ഇരിക്കണം എന്ന് വരെ ധാരണ ആയി. അതിനിടക്ക് ഒരു മാലാഖയെ പോലെ ഒരു കൂട്ടുകാരി എനിക്ക് മൂന്നു ഭാഗങ്ങൾ പറഞ്ഞു തന്നു. അതു പഠിച്ചു. ഞാൻ മൂന്നു പാഠം തട്ടിയും മുട്ടിയും വായിച്ചതും. ഇതാണെന്റെ സമ്പാദ്യം.
സർ വന്നു. നിങ്ങൾ പ്ലാൻ ചെയ്ത പോലെ അല്ല, റോള് നമ്പര് അനുസരിച്ച് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു..അബദ്ധത്തിൽ ഞങ്ങൾ പ്ലാൻ ചെയ്തത് റോള് നമ്പർ അനുസരിച്ച് തന്നെ ആയിരുന്നു. നമ്മളോടാ കളി..പിന്നെ ചോദ്യകടലാസു കിട്ടി. ഞെട്ടി പോയി..ഞാൻ പഠിച്ചത് മാത്രം, കൂടെ അവൾ പറഞ്ഞു തന്നതും.പൊള്ളൽ, തൈറോയിഡ് തുടങ്ങിയ പ്രധാനപെട്ട ഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ കണ്ടിട്ട് കൂടിയില്ല. അതൊന്നും വന്നുമില്ല. ദൈവമേ..സ്തുതി..
കോപ്പി അടിക്കാൻ പോയിട്ട് നടുവേദന വന്നിട്ട് ഒരു നേരെ ഇരുന്നാൽ പോലും അങ്ങേരു ഓടി വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. ദോഷം പറയരുതല്ലോ, എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഒരു ടെസ്റ്റ്‌ പേപ്പറിന് ഞാൻ അഡിഷനൽ ഷീറ്റ് വാങ്ങി. എത്ര നന്നായി എഴുതിയാലും മെഡിസിന് എഴുതുന്ന ഏതൊരു പരീക്ഷയും കട്ട പഠിപ്പിസ്റ്റ് അല്ലാത്ത ഒരാൾക്ക്‌ കയ്യാലപ്പുറത്തെ കൊക്കോനട്ട് ആണ്. അത് കൊണ്ട് ഭയങ്കര മാര്ക്ക് ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല.. രണ്ടോ മൂന്നോ മാർക്ക്‌ പ്രതീക്ഷിച്ചു വന്ന ഞാൻ ഒറ്റയക്കത്തിൽ പൊട്ടില്ല എന്ന ഉറപ്പു മാത്രം...എന്നാലും എന്റെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ വെച്ച് നോക്കുമ്പോ ഉറപ്പായും പറയാം..ഓപറേഷൻ സക്സെസ്സ് !!
ഇന്ന് സത്യത്തിൽ എഴുതാൻ വിചാരിച്ചതല്ല..ടൈപ് ചെയ്യാൻ വയ്യ. തോൾ മുതൽ വിരലിന്റെ അറ്റം വരെ വേദനയാണ്, രണ്ടു കയ്യിനും. തല്ലു കിട്ടിയതല്ല.ഒരു പുസ്തകം ചുമന്നതാ...ഇനി കുഴമ്പിട്ടു ഒരു പിടി പിടിക്കണം.
ഒരു പരീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു. സർജറി ഇന്റേണൽ മാർക്ക്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി ഉള്ള പരീക്ഷ. ഉള്ള കാര്യം പറയാമല്ലോ..ഒരക്ഷരം നേരെ ചൊവ്വേ പഠിച്ചിട്ടില്ല. ഇന്നലെ ബ്ലോഗ്‌ വിജയം നാട്ടുകാരോട് മുഴുവൻ പറഞ്ഞു നടക്കുകയായിരുന്നു (ഇത് പുഴുങ്ങി കിട്ടുന്ന മാർക്ക്‌ കൊണ്ടാണല്ലോ ഞാൻ ഡോക്ടർ ആകുക)..ഉച്ചക്ക് കല്യാണത്തിനൊക്കെ പോയി വയറു നിറച്ചു വന്നപോഴാണ് പടച്ചോനെ നാളെ പരീക്ഷയാണല്ലോ എന്ന ബോധോദയം ഉണ്ടായത്. റൂം മുഴുവൻ തിരഞ്ഞിട്ടും ടെക്സ്റ്റ് കാണുന്നില്ല.
കയ്യില് ഉള്ള ബുക്ക്‌ കിട്ടിയപ്പോഴോ..അതിൽ പരിശോധനാരീതികൾ മാത്രമേ ഉള്ളു, തിയറി ഇല്ല. പഠിക്കാൻ ഉള്ള രണ്ടു ടെക്സ്റ്റ് ഉണ്ട്. ഒന്ന് SRB's manual of surgery, അല്ലെങ്കിൽ Bailey and Love's Short Practice of Surgery. ഉളുപ്പില്ലാതെ പതിനഞ്ചു കൊല്ലം മുൻപ് മെഡിസിൻ പാസ്‌ ഔട്ട്‌ ആയ ഡോക്ടറെ വരെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. കിട്ടിയില്ല. പിന്നെ രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു 2 കിലോമീറ്റർ അപ്പുറത്തുള്ള സീനിയർ സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു..ഭാഗ്യം, അവൾ ഒരെണ്ണം വാങ്ങി വെച്ചിടുണ്ടായിരുന്നു. അനിയനെ സോപ്പ് ഇട്ടു ബൈക്കിൽ കേറ്റി വിട്ടു. അവൻ ഉസ്താദ് ഹോട്ടലിൽ ദുൽഖർ സൽമാൻ അരിച്ചാക്കു പിടിക്കുന്ന പോലെ Bailey കൊണ്ട് വന്നു തന്നു. ഒരു 5 കിലോ ഉള്ള പുസ്തകം.എന്നിട്ട് എന്നെ ഒരു നോട്ടം. ഞാൻ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല..അനിയന്മാർ ചേച്ചിമാർക്കു വേണ്ടി ചില്ലറ ഉപകരങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയ്യേണ്ടി വരും..(ഇനി എന്റെ പോസ്റ്റ്‌ ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ ഉറപ്പിച്ചോ..അവൻ ഈ പോസ്റ്റ്‌ കണ്ടിട്ടുണ്ട്)
അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ വായിചെന്നു വരുത്തി കിടന്നുറങ്ങി. അലാറം വെച്ചിരുന്നു. 5 മണിക്ക്. കൃത്യം അഞ്ചു മണിക്ക് അലാറം ഓഫ്‌ ആക്കി 2 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു എണീറ്റപ്പോ സമയം 7 മണി. പെട്ടു !പരീക്ഷ എഴുതാതിരുന്നാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു. കോളേജിൽ നടക്കുന്ന ലോക്കൽ പരീക്ഷക്കൊകെ എനിക്കൊരു പടയാളിയുടെ മനോഭാവമാണ്. യുദ്ധം ജയിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും എനിക്ക് പരിപാടി കഴിഞ്ഞു വീട്ടിൽ പോകാമല്ലോ..യുനിവേർസിറ്റി പരീക്ഷക്ക്‌ ഞാൻ രാജാവാകും. തോറ്റാൽ എനിക്ക് നഷ്ടപെടുക എന്റെ രാജ്യമാണ്. അത് വലിയ കഥയാണ്, പിന്നെയാകട്ടെ.
ഓടി ചാടി കുളിച്ചു ഭക്ഷണം കൂടി കഴിക്കാതെ ബെയിലി എടുത്തോണ്ട് നീങ്ങി നിരങ്ങി നടന്നു ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തി. എല്ലാരും എന്നെയും ഈ ബുക്കിനെയും മാറി മാറി നോക്കുന്നു. കഷ്ടിച്ച് അഞ്ചടി ഉയരം ഉള്ള ഞാൻ 2000 പേജിനു മേലെ ഉള്ള പുസ്തകം കൊണ്ട് നില്ക്കുന്ന കൗതുകകാഴ്ച എല്ലാവരും കണ്‍കുളിർക്കെ കണ്ടു. ഞാൻ ആകെ നാണം കേട്ട അവസ്ഥയായി. പരീക്ഷക്ക്‌ ബസിൽ ഇരുന്നു വായികാറുണ്ട്. ആൾകാർ നോകുന്നത് കാരണം അതിനും വയ്യ. അങ്ങനെ ആശുപത്രിയുടെ സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങി നടന്നു.. ബസിൽ ഇരുന്നു എന്നെ നോക്കുന്നവരുടെ മുഖത്ത് മുഴുവൻ ''കഷ്ടം !! ഈ കൊച്ചിന് ഇങ്ങനെ ഒരു ഗതി വന്നല്ലോ" എന്ന ഭാവം. വലിയ ബാഗ്‌ വാങ്ങാത്തത്തിൽ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി കുറ്റബോധം തോന്നി.
ആശുപത്രിയിലെ ലിഫ്റ്റിൽ ഞങ്ങള്ക്ക് കയറാൻ പാടില്ല. ഈ ലഗേജ് കൊണ്ട് രണ്ടാം നില കയറി എക്സാം ഹാളിൽ ചെന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും വീണ്ടും എന്നെ നോക്കുന്നു. പൊതുവെ പരീക്ഷ വരുമ്പോൾ മാത്രം നന്നാകുന്ന ഞാൻ ബെയിലി ഒക്കെ ആയി പ്രത്യക്ഷപെട്ടത്തിന്റെ ആഘാതത്തിൽ നിന്നും അവർ മോചിതരാകാൻ കുറെ നേരം എടുത്തു. പരീക്ഷ തുടങ്ങും മുന്നേ രണ്ടു മിനിറ്റ് എങ്കിലും വായിക്കാൻ ഒരു ടെക്സ്റ്റ് എന്നതിൽ കവിഞ്ഞു ഒരു കളങ്കവും എന്റെ മനസ്സില് ഇല്ലെന്നു ആ ജീവികൾക്ക് അറിയില്ലല്ലോ. കോപ്പി അടിക്കാൻ ആരുടെ കൂടെ ഇരിക്കണം എന്ന് വരെ ധാരണ ആയി. അതിനിടക്ക് ഒരു മാലാഖയെ പോലെ ഒരു കൂട്ടുകാരി എനിക്ക് മൂന്നു ഭാഗങ്ങൾ പറഞ്ഞു തന്നു. അതു പഠിച്ചു. ഞാൻ മൂന്നു പാഠം തട്ടിയും മുട്ടിയും വായിച്ചതും. ഇതാണെന്റെ സമ്പാദ്യം.
സർ വന്നു. നിങ്ങൾ പ്ലാൻ ചെയ്ത പോലെ അല്ല, റോള് നമ്പര് അനുസരിച്ച് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു..അബദ്ധത്തിൽ ഞങ്ങൾ പ്ലാൻ ചെയ്തത് റോള് നമ്പർ അനുസരിച്ച് തന്നെ ആയിരുന്നു. നമ്മളോടാ കളി..പിന്നെ ചോദ്യകടലാസു കിട്ടി. ഞെട്ടി പോയി..ഞാൻ പഠിച്ചത് മാത്രം, കൂടെ അവൾ പറഞ്ഞു തന്നതും.പൊള്ളൽ, തൈറോയിഡ് തുടങ്ങിയ പ്രധാനപെട്ട ഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ കണ്ടിട്ട് കൂടിയില്ല. അതൊന്നും വന്നുമില്ല. ദൈവമേ..സ്തുതി..
കോപ്പി അടിക്കാൻ പോയിട്ട് നടുവേദന വന്നിട്ട് ഒരു നേരെ ഇരുന്നാൽ പോലും അങ്ങേരു ഓടി വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. ദോഷം പറയരുതല്ലോ, എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഒരു ടെസ്റ്റ്‌ പേപ്പറിന് ഞാൻ അഡിഷനൽ ഷീറ്റ് വാങ്ങി. എത്ര നന്നായി എഴുതിയാലും മെഡിസിന് എഴുതുന്ന ഏതൊരു പരീക്ഷയും കട്ട പഠിപ്പിസ്റ്റ് അല്ലാത്ത ഒരാൾക്ക്‌ കയ്യാലപ്പുറത്തെ കൊക്കോനട്ട് ആണ്. അത് കൊണ്ട് ഭയങ്കര മാര്ക്ക് ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല.. രണ്ടോ മൂന്നോ മാർക്ക്‌ പ്രതീക്ഷിച്ചു വന്ന ഞാൻ ഒറ്റയക്കത്തിൽ പൊട്ടില്ല എന്ന ഉറപ്പു മാത്രം...എന്നാലും എന്റെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ വെച്ച് നോക്കുമ്പോ ഉറപ്പായും പറയാം..ഓപറേഷൻ സക്സെസ്സ് !!
No comments:
Post a Comment